จดหมายจากชายแดน นี่ไม่ใช่จดหมายลูกโซ่นะค่ะเป็นจดหมายจากเด็กชายคนหนึ่งจากจ.ยะลาไม่อยากให้คิดว่าเป็นจดหมายลูกโซ่ค่ะ ที่อ่านแล้วทำให้รู้สึกได้ถึงความทุกข์แสนสาหัสของเค้า  แต่อย่างไรก็อยากให้ช่วยกันอ่านช่วยกันโพสต์เยอะ ๆ นะค่ะไปก็อปเขามาอีกทีหนึ่งอยากให้ช่วยกันเยอะ ๆ ค่ะ เพราะปัจจุบันไทยเราไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะค่ะอยากให้ช่วยกันจดหมายมีใจความว่า …………….ถึง คุณลุงทหาร บ้านเกิดผมอยู่ที่ยะลาครับ พวกคุณลุง คงรู้กันใช่มั๊ยครับว่ากำลังเกิดเหตุการณ์อะไรในนั้น .... .... มีคนบริสุทธ์โดนฆ่าตายทุกวัน ๆ แม่ผมโทรมาหาผมบ่อย ๆ ถ้ามีเวลาว่างผมก็จะพยายามโทรหาแม่ครับ ผมกลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้คุยกับเค้าอีก ... ผมกลัวจริง ๆ แม่บอกว่า วันที่ 2 นี้เค้าอาจจะชักธงชาติของรัฐปัตตานีขึ้นแล้ว ถ้าพวกนั้นทำได้ก็หมายความว่าเราจะไม่ใช่คนไทยอีก จะกลับบ้านผมก็ต้องใช้ passport เพื่อนกลับบ้านเกิดตัวเอง ... ผมกำลังจะเป็นคนต่างชาติไปแล้ว แต่ก่อน.......... ผมเรียนหนักมาก ผมมีกำลังใจทุกครั้งที่แม่โทรมา ผมอยากคุยกับแม่บ่อย ๆ ( ถึงบางครั้งมะม๊าจะดุเรื่องใช้เงินเยอะก็เถอะ ) แต่ตอนนี้....... ทุกครั้งที่แม่โทรมา ผมใจเสียตลอดเลยครับ ผมกลัว ... กลัวว่าจะได้ยินข่าวร้าย ผมกลัวทุกครังที่ที่บ้านโทรมา ผมกลัว แม่บอกว่าตอนนี้เราต้องใช้เงิน ให้ประหยัด เพราะคนงานเค้าไม่กล้าออกไปทำสวนยางให้ เค้ากลัวว่าจะโดนฆ่า เถ้าแก่สวนยางเลยต้องเดินทางไปสวนของตัวเองบ่อย ๆ เถ้าแก่สวนยางเลยต้องเดินทางไปสวนของตัวเองบ่อย ๆ เพื่อเป็นกำลังใจให้ ... แม่ต้องขับรถเข้าออกสวนของเรา 2 วันครั้ง ระยะทาง20กิโลกว่า ๆ ต้องผ่านหมูบ้านอิสลาม หลายหมู่บ้าน ผมกลัวอีกแล้ว ราคายางก็ตกลงทุกวัน ๆ จนคนงานบางคนนึก ว่าไม่คุ้มกับค่าเหนื่อย+เสี่ยงกับตายฟรี ๆ ด้วยก็พากันลาออกไป สวนยางบางที่ก็มาเล่าให้แม่ฟังว่า เค้าหนีไปอยู่วัดเพราะกลัวอันตราย แต่พอกลับมาที่สวน ต้นไม้ทุกต้นที่อุสาต์ปลูกมาเป็น 10 ปีกว่าจะใช้งานออกผลได้ก็ถูกพวกโจรใต้ตัดทำลายไปไม่เหลือชื้นดี เค้าร้องไห้เพราะชีวิตไม่เหลืออะไรแล้ว แม่ผมไม่ให้กลัวว่าเค้าจะมาทำร้ายแม่ แต่กลัวว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นจริง ๆ ลูก ๆ จะอยู่ยังไง ตอนนี้พวกโจรแจกจดหมายไปทั่วเมืองว่าห้ามเราทำงาน ห้ามออกจากบ้าน ห้ามอยู่ไกล้กับพวกตำรวจ ไม่งั้นเค้าจะตามฆ่าถึงบ้าน คนที่เค้าทนไม่ไหวก็ต้องยอมขายบ้านขายที่ดินในราคาถูก ๆ ไปแล้วย้ายไปอยู่ที่อื่นแทน คนแถวนั้นก็น้อยลงทุกวัน ๆ แม่พูดว่าถ้าเค้าเอา จังหวัด 3 จังหวัดเป็นประเทศเค้าได้จริง ๆ ..ถ้าเค้าปกครองดีก็ดี แต่มันก็มีเปอร์เซ็นต์ที่เค้าจะไล่คนจีนคนไทยออกไปให้หมด น้องสาวผมเรียนอยู่ปัตตานี ตั้งใจเรียนตลอด อ่านหนังสือถึงตี 2 ตื่น 7 โมงเช้าทุกวัน เรียนได้ 4.00 ตลอดเพราะอยากทำให้แม่ดีใจ ...เวลามันกลับบ้านทีนึงผมต้องโทรเช็คตลอดว่าถึงบ้านรึเปล่า แม่ต้องย้ำเสมอว่ากลับมายะลาต้องกลับเช้าส ๆ นะเพราะโจรมันจะฆ่าคน ส่วนใหญ่ตอนกลางวัน ผมไม่เป็นอันทำอะไรเวลารู้ว่าน้องจะกลับบ้าน กลัวมันจะโดน ......... ฆ่า(อย่างที่คุณลุงคิดละครับ) สุขภาพจิตผมแย่มาก ๆ ร้องไห้ก่อนอนทุกวัน ไม่มีสมาธิเรียนหนังสือเลยครับได้แต่อยู่กับเพื่อน ๆ แล้วหลอกตัวเองว่ากูมีความสุขทั้ง ๆ ที่ ไม่ใช่ ผมคิดอยากกลับบ้านไปหาแม่ อยากตาย . ตายในอ้อมกอดแม่ก็ยังดี ทำไมคนไม่กี่คนสามารถสร้างความเสียหายได้ขนาดนี้ล่ะครับ แล้วรัฐบาลเค้าทำอะไรอยู่อ่ะครับ เค้าไม่เห็นจะแคร์เลยว่าคนที่นั่นจะเป็นยังไง เค้ามีคนเยอะกว่าพวกโจรอีกแต่ทำไมเค้ายังจับโจรไม่ได้ เลยล่ะครับ ถ้าผมพิมพ์ตรงไหนผิดผมก็ขอโทษจริง ๆ ครับ นั้งพิมพ์ไปน้ำตาก็ไหลมองแป้นไม่ได้เลยครับ ... ผมยังอยากเป็นคนไทย ผมอยากอยู่แบบไม่ต้องกังวลอะไร ผมคิดถึงบ้านเกิด ... เมืองที่หมอกลงตอนหน้าหนาวปกคลุมทั้งเมือง เมืองที่ผู้คนยิ้มแย้มให้กัน อยู่ด้วยกันทั้งคนจีนคนไทยคนอิสลาม มันไม่มีอีกแล้วใช่มั๊ยครับ... ผมไม่รู้ว่าวันไหนโชคร้ายจะมาเยี่ยมบ้านผม....ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริง ๆ . ผมก็จะตามแม่ไปครับ เป็นห่วงแม่และทุกคนที่นั่นนะครับ ท้ายนี้ผมขอให้ช่วยบ้าน ช่วยแม่ผมด้วยครับ ขอบพระคุณครับ ................................................ เพื่อความปลอดภัย ขออนุญาตไม่เผยแพร่ชื่อ