เมื่อวันที่ 3 พ.ค. 50 พลทหารพนัส ไชยดี (มาจากจ.สุรินทร์)ได้ส่งตัวไปอยู่ที่ค่ายสุรสีห์ ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเค้าอยู่หน่วยไหน ไม่ได้ติดต่อกัน 2 เดือนเพราะทหารใหม่ต้องฝึกทุกวัน  และเราก็ท้องได้ 5 เดือน เราอยากเจอเค้ามากก็เลยชวนน้องชายไปค่ายสุรสีห์กัน โดยไปรถมดไซค์กัน ออกจากบ้าน2โมงเช้า ไปถึงค่ายก็เที่ยง เพราะช่วงที่เดินทางกันเกิดข้อผิดพลาดคือยางรถรั่ว 2 ครั้งต้องหาร้านซ่อมกันก่อน ก็ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่าจะซ่อมเสร็จ และก็ยางรถระเบิด 1 ครั้ง กว่าจะถึงก็ใช้เวลานานเหมือนกัน สงสารแต่ลูกในท้องต้องมาลำบากเพราะแม่ เราพากันไปค่ายสุรสีห์กันโดยการถามทางชาวบ้านไปเรื่อยๆ เพราะเราไม่รู้เส้นทาง พอเราเห็นป้ายค่ายสุรสีห์ ก็พากันดีใจมาก ก็เลยพากันเข้าไป แต่เจ้าหน้าที่ไม่ให้เข้า เค้าให้ไปทางลาดหญ้า ก็พากันไปถามทหารที่เข้าเวรอยู่แต่ละที่ว่ารู้จักพลทหารพนัส ไชยดีมั้ย ถามหมดค่ายสุรสีห์ก็ไม่มีใครรู้จัก เราขี่มอไวค์หาตั้งแต่บ่ายโมงจนถึงห้าโมงเย็นก็ยังไม่มีข่าวว่าอยู่ที่ไหน เราได้คำแนะนำว่าต้องรู้ว่าเค้ามาอยู่ที่หน่วยไหน ถึงจะได้เจอกัน และก็ได้คำแนะนำอีกว่า ต้องรอวันจันทร์ถึงจะรู้ว่าเค้าอยู่หน่วยไหน เรา 3 ชีวิตก็เลยไปค้างคืนอยู่ในตัวเมืองกาญฯกัน พอเช้าวันจันทร์ก็พากันรีบไปตามหา ก็เลยแวะไปถามที่ส.ห. ท่านก็ช่วยหาให้ ก็ทราบว่าอยุ่ที่ร.9พัน1 เราดีใจมากและก็ขอขอบคุณท่านที่อยุ่ตรงส.ห.มากที่ให้ความช่วยเหลือ พอเราไปที่ร.9พัน1กันก็ขอเข้าไปเช็คชื่อว่าเค้าอยู่ที่นี่หรือเปล่า ก็ได้คำตอบว่าอยู่ แต่ท่านบอกว่าวันนี้เยี่ยมไม่ได้นะ เพราะทหารกำลังอบรม ให้มาเยี่ยมในวันเสาร์ที่ 1 ก.ค. 50หรือไม่ก็วันอาทิตย์ที่ 2 ก.ค. 50 เพราะเปิดเป็นวันเยี่ยมญาติ เรา 3 ชีวิตก็พากันกับบ้านโดยที่ไม่ได้เจอกับพลทหารพนัส แต่ก็ดีใจที่รู้ว่าเค้าอยู่ที่หน่วยไหน เอาไว้วันอาทิตย์ค่อยมาหา พอถึงวันอาทิตย์ที่ 2 ก.ค. 50 เราก็อุ้มท้องไปค่ายสุรสีห์อีกครั้ง ครั้งนี้ไปคนเดียว ก็นั่งรถจากสาย 4 ไปลงที่นครปฐมแล้วก็นั่งรถจากนครปฐมไปลงที่กาญฯ นั่งรถ 2 แถวสีฟ้าที่เข้าที่ค่ายสุรสีห์ไปลงที่ร.9พัน1 เดินเข้าไปข้างในมีญาติทหารมาเยี่ยมทหารเยอะมาก  เราก็ไปติดต่อกับเจ้าหน้าที่ว่ามาเยี่ยมพลทหารพนัส ไชยดี เค้าก็ไปตามมาให้ เห็นหน้ากันครั้งแรกพูดไม่ออกเลยมีแต่น้ำตา เค้าร้องไห้ที่เห็นเรามาหา เค้าบอกเราว่าจะมาทำไม ท้องก็โต มันมาลำบาก เราก็บอกไปว่าถึงลำบากแค่ไหนเราก็จะมา แม้ว่ามันจะอยู่ส่วนไหนของประเทศไทยเราก็จะมาให้ได้ เพราะเรารักและคิดถึง เป็นห่วงมากด้วย เรามีโอกาสไปเยี่ยมประมาณ 6 ครั้ง แล้วเราก็ไม่ได้ไปอีกเพราะว่าท้องของเรามันใหญ่ขึ้น เราก็ติดต่อกันทางโทรศัพท์ คุยกันทุกวันหลังจากที่เค้าว่าง และเราก็มีข่าวจากเค้าว่า ต้องไปอยู่ที่ภาคใต้ ในเดือนต.ค.นี้ เราก็ร้องไห้ไม่อยากให้ไป ทำไงได้ในเมื่อมันเป็นหน้าที่ ที่เค้าจะต้องปฏิบัติ ก็แค่ขอให้เค้าปลอดภัยก็พอ ตอนนี้เราคลอดลูกแล้ว เป็นผู้ชาย ชื่อ "น้องพัช"อายุ 5 เดือน ตอนนี้พลทหารพนัสอยู่ที่อ.สุไหง-โกลก จ.นราธิวาส